Kościły Filialne

Wojtaszyce

Kościół w Wojtaszycach został wzniesiony w XVI wieku, a prawdopodobnie w następnym stuleciu dobudowana został drewniana wieża. W XVIII wieku dokonano przebudowy, w trakcie której niestety zmieniono kształt okien i portalu wejściowego. Kościół został wzniesiony jako niewielka, wiejska, salowa świątynia na planie prostokąta. Do jego budowy użyto kamieni polnych i cegły oraz drewna do dostawionej od zachodu wieży. Krótsze elewacje kościoła zostały ozdobione szczytami, z których wschodni posiada płytkie nisze i dwa małe okienka. Zarówno okna jak i portal wejściowy zostały przekształcone w czasach nowożytnych. Wolnostojąca wieża została wzniesiona w konstrukcji słupowej o zwężających się ku górze, szalowanych ścianach. Wnętrze kościoła zwieńczono płaskim stropem drewnianym, umieszczono w nim także emporę. Po II Wojnie Światowej kościół został przejęty przez katolików. Poświęcony w 1945 roku otrzymał tytuł wezwania Matki Bożej Częstochowskiej.

Korytowo

W średniowieczu wieś była lennem rodu rycerskiego - prawdopodobnie Walslebe. W 1493 r. potwierdzone jest tu istnienie kościoła parafialnego. W XVII w. wieś należała do domeny w Maszewie. Spis majątku domeny w 1682 r. wykazuje istnienie kościoła ryglowego z takąż wieżą, krytą gontem. W 1820 r. na miejscu starego kościoła wybudowano nowy, kamienny wraz z drewnianą dzwonnicą. Zrujnowany po 1945 roku miał się stać Salą Wiejską dla ówczesnych mieszkańców. W tym też czasie rozebrano dzwonnicę, a dzwon został przeniesiony do kościoła w Jenikowie. Kościół odbudowano w 1977 roku dzięki staraniom ks. Tadeusza Ciepłucha i parafian. Poświęcony 7.06.1977 roku otrzymał tytuł wezwania Podwyższenia Krzyża Świętego.

Bagna

Wieś założono w średniowieczu. Ówczesnymi właścicielami był przypuszczalnie ród Zampelsbach. W końcu XV wieku wybudowano tu już kościół. Zachował się dobrym stanie. Jest on późnogotycką budowlą salową, orientowaną, wzniesioną na planie prostokąta z wieżą zachodnią dostawioną od zachodu. Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie wymurowane są z głazów granitowych nieznacznie tylko obrobionych, ułożonych warstwami przy jednoczesnym zastosowaniu warstw wyrównawczych. W cegle wykonano jedynie szczyt wschodni. Wejście do świątyni znajduje się w ścianie południowej. Forma tego ostrołukowego portalu o rozglifionych ościeżach pozwala przypuszczać iż został on wykonany wtórnie, w wyniku rozkucia ściany i przedłużenia ościeży znajdującego się w tym miejscu okna. Właściwy portal powinien znajdować się w elewacji zachodniej. Nie udało się jednak tego ustalić. Kościół kryty jest dwuspadowym dachem ceramicznym. Prawdopodobnie końcem XVII wieku wzniesiono drewnianą dzwonnicę. W kościele znajduje się XIX wieczna empora chórowa z prospektem organowym. Zachowane organy Grunberga numer 384 i datę 1896. Plac kościelny o prostokątnym zarysie otoczony jest wysokim, kamiennym murem, z bramą wejściową od strony zachodniej. Pełnił pierwotnie funkcję cmentarza. Po II Wojnie Światowej kościół został przejęty przez katolików. Poświęcony w 1945 roku otrzymał tytuł wezwania Św. Ap. Piotra i Pawła.

Dębice

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1339 r. W XV w. wieś była lennem rodu Wager i Mildenitz. Pierwotnie wieś nazywała się Faulen Benz. W XV w. we wsi wzniesiono kościół. Ulegał on przebudowie. Zbudowany z cegły wraz z wieżą w stylu późnogotyckim. W czasie wojny kościół uległ zniszczeniu w wyniku ostrzału artyleryjskiego. Pozostały tylko fragmenty wieży i kawałek ściany. Na jego miejscu w końcówce lat 70 rozpoczęto budowę nowej świątyni, wg projektu pani Alicji Tymczyszyn. Jest to kościół na planie prostokąta, murowany z aplikacjami z kostki granitowej, kryty dwuspadowym dachem z oszklonymi szczytami. Na osi szczytu wschodniego znajduje się przypora pełniąca również funkcję dzwonnicy. Do południowej ściany kościoła dobudowano budynek pełniący funkcje zaplecza duszpastersko - katechetycznego. Kościół otrzymał tytuł wezwania Świętej Rodziny, a poświęcił go 12.06.1983 ks. bp Jan Gałecki.